χρησμήτωρ

-ορος, ὁ, Α

χρησμηγόρος*.

[ΕΤΥΜΟΛ. < χρησμός, μέσω ενός αμάρτυρου ρ. *χρησμῶ + κατάλ. -τωρ (πρβλ. ἡγή-τωρ)].